忘了什么时候开始觉得讽刺
当我不再喜欢别人夸我懂事
什么场合说些什么话更合适
熟练的是 点到为止
指尖流过去的岁月稍纵即逝
来不及珍惜怀念著懵懂无知
直到长成了我曾讨厌的样子
冷漠理智 日复一日
深夜独自 看着整座城市
啊 万家灯火而为何我
怅然若失
曾经的刺 已然渐渐丢失
啊 被宠坏的孩子般哭
真的奢侈
世上正襟危坐的多的是
禁锢著也曾不安分的脚趾
扪心自问我是否 还能像个孩子
冲撞打破已知
无惧重新开始
尽管如此 好想纵容一次
啊 年过三十还爱做梦
并不可耻
尽管如此 人生就这一次
啊 追逐月亮的大小孩
并不奢侈
成为了这样的大人
并不可耻
Engkau yang cantik Engkau yang manis Engkau yang manja Selalu tersipu rawan sikapmu Di balik kemelutmu Di remang kabutmu Di tabir mega-megamu Kumelihat dua tangan Dibalik punggungmu Madu di tangan kananmu Racun di tangan kirimu Aku tak tahu mana yang akan kau berikan padaku Aku tak tahu mana yang akan kau berikan padaku Engkau yang cantik Engkau yang manis Engkau yang manja Selalu tersipu rawan sikapmu Di balik kemelutmu Di remang kabutmu Di tabir mega-megamu Kumelihat dua tangan Dibalik punggungmu Madu di tangan kananmu Racun di tangan kirimu Aku tak tahu mana yang akan kau berikan padaku Aku tak tahu mana yang akan kau berikan padaku Aku tak tahu mana yang akan kau berikan padaku Aku tak tahu mana yang akan kau berikan padaku